No teraz to mnie zaskoczył. Przyłożyłam jego dłoń do twarzy. Na początku nie rozumiałam trochę o co może mu chodzić. Jednak im dłużej nad tym myślałam tym bardziej wszystko stawało się dla mnie jasne. Zamknęłam oczy i wzięłam głęboki oddech, by po chwili wypuścić powietrze nosem. Nie wiedziałam o czym teraz myśleć. Chociaż nie. Wiedziałam jedno, że mimo to i tak go kocham. Wiem, może i zabrzmi to trochę egoistycznie lub coś w tym stylu, ale dla mnie ważne było jaki był w stosunku do mnie, jak mnie traktował. Otworzyłam trochę oczy. Zauważyłam jak John siada, najwyraźniej trochę przestraszony moim milczeniem.
- Nie wiem... Czułabym się trochę dziwnie, ale i tak bym go kochała. Kochałabym go nadal. To że czułabym się dziwnie, ogólnie te uczucie szybko by minęło. Bo po co zadręczać się czymś, co już było i nie wróci...? Czy nie najważniejsze jest to, co trwa teraz?- przytuliłam go.
John? czy odpowiedź jest zadowalająca?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz